به نام ایزدمنان
خدایامن درکلبه ی فقیرانه خویش
چیزی رادارم که تودرعرش کبریایی خودنداری
من چون تویی دارم
وتوچون خودنداری
نقاش نقاشی
بامدادرنگی روزآمدنت رانقاشی می کنم وجاده های رفتنت راخط خطی!
کسی برای من نیست بیاغلط های زندگی رابه من بگووزیر اشتباهاتم راخط بکش
بودنت مثل دریایی مرادربرمیگیردآنجاکه توهستی،ماهیهاهم نمیتوانندببنند
چه برسدبه من.....!!!کدام صبح می آیی؟کدام چمدان مال تست؟
بیاکه درددلم رافقط تومیفهمی
توراهیچگاه نمی توانم اززندگی ام پاک کنم چون توپاک هستی
می توانم توراخط خطی کنم که آن وقت درزندان خط هایم برای همیشه
ماندگارمی شوی ووقتی که نیستی بی رنگی روزهایم رابامدادرنگی های
یادت رنگ میزنم.
رویای باتوبودن
رویای باتوبودن رانمی توان گفت وحتی نمی توان سرود
باتوبودن قصه شیرینی است به وسعت تنهایی
وداشتن توفانوسی به روشنایی هرچه تاریکی درنداشتن
و...ومن همچون غربت زدایی درآغوش بی کران دریای بی کسی
به انتظار ساحل نگاهت می نشینم ومی مانم تاابد
وتاوقتی که شبنم زلال احساست زنگارغم راازوجودم بشوید
.....دریای من....
کاش قلب وسعت می گرفت شمع باپروانه الفت می گرفت
کاش توی جاده های زندگی خنده هم ازگریه سبقت می گرفت
چراگریه هام نداره اثری؟؟؟؟؟
برو
هیچی نپرس فقط بروولی فراموشم نکن
شمعم وآتیشم بکن بروولی خاموشم نکن
اگه یه روزورق زدی دفترخاطراتتو
یادت بیادقلب منم می شینه چشم براه تو
آره بروبدون اینجا یکی می مردبرات
باورنکردی عشقشواگه قسم می خوردبرات
میری بروولی فقط اینویادت باشه عزیز
اشک زلالتوجلوچشم غریبه هانریز
کوه چون سنگ بودتنهاشدیاچون تنهابوسنگ شد!
من که نه سنگ بودم نه کوه،من چراتنهاشدم؟
وقتی دلم به دردمیاد
وقتی دلم به دردمیادوکسی نیست به حرفهایم گوش کند،
وقتی تمام غمهای عالم دردلم نشسته است....
وقتی احساس می کنم دردمندترین انسان عالمم...
وقتی تمام عزیزانم بامن غریب می شوند...
وکسی نیست که حرمت اشکهای نیمه شبم راحفظ کند...
وقتی تمام عالم راقفس می بینم...
بی اختیارارکنارآنهایی که دوستشان دارم...
بی تقاوت می گذرد..
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند